"Als ik in Nederland protesteer voel ik me veilig"

Op zijn vijfde opvangplek in Zuidbroek kwam Mazen voor het eerst in opstand. Samen met andere bewoners uit de gezamenlijke Whatsappgroep protesteerden ze tegen het slechte eten. “Het eten was vies of soms zelfs over datum. Het COA gaf aan dat ze het niet konden verbeteren omdat Zuidbroek een tijdelijke opvang is en er weinig voorzieningen zijn. We spraken af dat we het eten niet meer gingen eten totdat het COA het zou verbeteren.”

Dat hielp niet meteen, dus bedachten de bewoners iets anders. “Het eten dat wij krijgen wordt bereid in de keukens van het hotel naast de opvang. We begrepen niet waarom de hotelgasten wel normaal eten kregen en wij niet. Toen hebben heel veel bewoners het hotel een slechte review gegeven op Google Maps. De hoteleigenaar werd boos op het COA om wat wij hadden gedaan. Dit had meteen effect.”

Het COA wilde nu wel praten met de bewoners van de opvangplek. "Ze hebben uiteindelijk mobiele keukens voor ons geregeld. Zo kunnen we zelf maaltijden bereiden die we graag eten. Dat het een tijdelijke opvang is, is geen excuus. Je moet mensen fatsoenlijk opvangen en luisteren naar hun behoeften."

"Op deze manier protesteren ben ik helemaal niet gewend. Als je in Syrië protesteert, word je opgepakt door de politie en in de gevangenis gegooid. Als je hier protesteert, staat de politie juist om je heen, met de rug naar je toe, om je te beschermen tegen omstanders. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Protesteren in Nederland voelt veilig en vrij."

Ook als hij geen vluchteling meer is en niet meer in de opvang zit, is Mazen van plan om te blijven protesteren. "Niet voor mezelf, maar voor anderen die het moeilijk hebben. Protesteren is belangrijk voor gelijkwaardigheid en solidariteit. Om voor elkaar op te staan en elkaar te steunen."

Hoe organiseer je een goed protest? Volgens Mazen is het belangrijk dat je dat vreedzaam doet, en dat je een grote groep mensen om je heen verzamelt via bijvoorbeeld Whatsapp. “We willen niets kapot maken, alleen onze stem laten horen en ons recht halen. In Zwolle demonstreerden we met een groep vluchtelingen tegen de lange wachttijden bij de IND. Dat het lang duurt is een ding, maar dat je niet eens hoort wanneer je dan wel een gesprek hebt, is onmenselijk. Daarom gingen we de straat op.”

“We kondigden het protest ook aan bij de gemeente en bij de media. De gemeente kan je dan zelfs helpen. En de media kwamen langs en schreven een stuk over ons protest in de kranten. Zo kan heel Nederland lezen wat er met ons gebeurd. Hopelijk heeft dat effect op de politiek."